Δημιουργία του φροντιστικού περιβάλλοντος

Με ποιο τρόπο έχουν ανάγκη να τους φροντίζουμε οι άνθρωποί μας που υποφέρουν;

Η δική μας αυτοφροντίδα δίπλα στους αγαπημένους μας.  

Η μητέρα μου βρίσκεται στα πρόθυρα ή πάσχει από άνοια...
Ο ηλικιωμένος σύζυγός μου πάσχει από Parkinson και υποφέρει...
Ο πατέρας μου, κατάκοιτος πλέον, διανύει το τελευταίο στάδιο...
Η αδελφή μου έχει νοητική στέρηση... 

Οι γιατροί στέκονται δίπλα σε εμάς και τους δικούς μας με τον καλύτερο τρόπο.

Επίσης μία ψυχοθεραπευτική παρέμβαση λειτουργεί παρηγορητικά ή ακόμη και λυτρωτικά για τον πάσχοντα άνθρωπό μας, όταν τον βαραίνει η ανάγκη να επεξεργαστεί συναισθηματικές και υπαρξιακές του εκκρεμότητες.

Η δημιουργία ωστόσο ενός υποστηρικτικού ψυχικού περιβάλλοντος είναι καθοριστική για την φροντίδα των αγαπημένων μας. Ενα περιβάλλον αποδοχής και ζεστασιάς είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μπορούμε να τους προσφέρουμε. Έχουν ανάγκη να τους ακούμε, να μοιραζόμαστε μαζί τους σκέψεις και αναμνήσεις, και να τους περιβάλλουμε με θερμά συναισθήματα. Χωρίς κριτική, οδηγίες, συμβουλές ή επιθυμία να τους πείσουμε και να τους αλλάξουμε. Δημιουργούμε μία σχέση όπου στεκόμαστε απέναντι στον δοκιμαζόμενό μας άνθρωπο με ενσυναίσθηση, με άνευ όρων αποδοχή και με αυθεντικότητα.

Ένα τέτοιο περιβάλλον λειτουργεί ρυθμιστικά για τα συναισθήματα του αγαπημένου μας, εδραιώνει μέσα του την ησυχία και την εμπιστοσύνη. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι καλλιεργεί μία αυθεντική σχέση μεταξύ μας.

Η αρκετά καλή σωματική φροντίδα των πασχόντων είναι καθοριστική στην διατήρηση του αισθήματος της αξιοπρέπειάς τους, του αυτοσεβασμού τους, αλλά και της συναισθηματικής ισορροπίας τους. Ο τρόπος που θα τους μετακινήσουμε, θα τους αλλάξουμε, θα τους μιλήσουμε έχει μεγάλο αντίκτυπο πάνω τους. Η έγνοια, η προσοχή, η έγκαιρη ανταπόκριση και η ζεστή φροντίδα από τους φροντιστές έχουν το προβαδισμα.

Η φροντίδα των αγαπημένων μας δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Κάποτε θα χρειαστεί να αναζητήσουμε εμείς οι ίδιοι βοήθεια για την συναισθηματική πίεση που η ίδια η φροντίδα μάς ασκεί, για το βάρος το οποίο ενδέχεται να προκαλεί μια δύσκολη σχέση με τον άνθρωπό μας, για την θλίψη μας από τον πόνο του αγαπημένου μας, αλλά και για την παραμέληση της σωματικής και της ψυχικής φροντίδας του ιδίου μας του εαυτού, και την ενοχή μας να αντλήσουμε ικανοποίηση από την ζωή την ώρα που ένας δικός μας άνθρωπος υποφέρει.

Στις περιπτώσεις ωστόσο που ο ασθενής μας αδυνατεί να επεξεργαστεί αυτό που τον απασχολεί και δυσκολεύεται να επικοινωνήσει, που χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, με τον εαυτό του και με τους άλλους, όπως στην άνοια ή την ψύχωση, πώς μπορούμε τον  βοηθήσουμε; Εδώ οι δεξιότητες επικοινωνίας της Προ-Θεραπείας μπορεί να είναι πολύτιμες. Πρόκειται για μία εφαρμοσμένη μέθοδο επικοινωνίας η οποία βασίζεται στην θεωρία και την πρακτική του Garry Prouty, μία εξέλιξη της προσωποκεντρικής θεραπείας. Η μέθοδος της Προ-Θεραπείας χρησιμοποιείται για να αποκαταστήσει την ψυχολογική επαφή του πάσχοντος σε στιγμές που χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα. Χωρίς να αναστέλλει την πορεία της νόσου, ή να την τροποποιεί, τον επαναφέρει στην παραγματικότητα, τον ηρεμεί και δημιουργεί την δυνατότητα μιας άμεσης σχέσεως μαζί του.